O tęsknocie za pięknem | "Ptasiek" Williama Whartona

Grafika w tle: fragment okładki anglojęzycznego wydania Ptaśka, Friday Project, 2012

Ptasiek to powieść, która powinna była mi się nie spodobać. Szybko jednak okazało się, że stanowi ona swoją własną dekonstrukcję - "męska", wulgarna i odstręczająco prowokacyjna proza staje się w pewnym momencie niezwykle smutną opowieścią o pragnieniu piękna i dobra. Zapraszam.

O życiu | "Małe życie" Hanyi Yanagihary

Tym razem będzie to recenzja nietypowa, gdyż Małe życie skończyłam czytać w listopadzie zeszłego roku. Nie była to lektura wybitna, ale na pewno intrygująca. Na tyle intrygująca, że chyba nigdy nie przetrawiłam jej do końca. Skrótowy (i dosyć pobieżny) zapis moich odczuć znajdziecie tutaj. Nie zadowala on mnie, a co więcej: mocno nie zgadzam się z niektórymi moimi spostrzeżeniami sprzed roku. I mam potrzebę ich sprostowania. Zapraszam.

Dlaczego musicie przeczytać opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza

Zdjęcie w tle: kadr z Matki Joanny od aniołów, Jerzy Kawalerowicz, 1961

Chciałam przeczytać Panny z Wilka. A potem jeszcze tylko Brzezinę. Ewentualnie Matkę Joannę od aniołów. A przeczytałam cały zbiór. I do teraz nie mogę nadziwić się, jak dobre to było. 

Lutz Seiler "Kruso" | Bez granic nie ma wolności

Istnieje grupa powieści trudnych, męczących, ale przez to niezwykle satysfakcjonujących. Które hipnotyzują, ale swoją formą uniemożliwiają "wciągnięcie się". Ale które, w miarę jak odkrywamy, że nie mamy do czynienia wyłącznie z piękną wydmuszką, zwyczajnie zachwycają. I Kruso do nich należy.

Haruki Murakami "Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa" | O przeszłości

grafika: filmik Knopfdoubleday

Do Bezbarwnego Tsukuru i lat jego pielgrzymstwa podchodziłam z dużym zapałem. Grudniowa lektura Przygody z owcą uświadomiła mi, że nie wszystkie książki tego autora się dla mnie nadają, a niektóre nawet bardzo nie, więc następnym razem udałam się do kogoś, kto ma w tej dziedzinie większe doświadczenie. Poprosiłam o coś bliższego cudownemu Norwegian Wood (moja recenzja tutaj) i otrzymałam właśnie Bezbarwnego Tsukuru. I choć przez sporą część książki moje odczucia były dosyć mieszane (choć jakże błędne!), to zakończywszy lekturę, uważam jej rekomendację za niezwykle trafną.

Jacek Dehnel "Saturn" | Obrazy, których nie namalował

To jeden z tych tekstów, których nie powinniście traktować jako recenzje, a raczej wrażenia z lektury, z tego prostego powodu, że nie potrafię nawet uporządkować swoich przemyśleń. Tak reaguję na naprawdę wybitne utwory i z góry uprzedzam, że jako recenzentka poległam. Aczkolwiek o Saturnie po prostu nie mogłam nie napisać.

Afrykańska ironia tragiczna albo opowieść o zmianie | Chigozie Obioma "Rybacy"

zdjęcie w tle: Ina Andre | Flickr

Moją uwagę najpierw przyciągnęła okładka. Ostry pomarańcz i ciekawa grafika. Potem naklejka "50% taniej". Następnie wcale ciekawy opis. A na samym końcu myśl: "Hmm. Z autorów afrykańskich (jeśli takie określenie ma w ogóle sens) czytałam wyłącznie białą autorkę z RPA, co się liczy dość połowicznie. Więc a co mi tam!". I było to najlepiej zaoszczędzone 50% w moim życiu.

Kōbō Abe - KOBIETA Z WYDM | Broniąc się przed piaskiem

kadr po prawej: 1001plus.blogspot.com

Przez chwilę zastanawiałam się, czy recenzować tę książkę, bo ciężko mi o niej powiedzieć coś więcej niż "dziwna, ale dobra". Jednak stwierdziłam, że jeśli opublikowanie recenzji oznacza, że ktoś po "Kobietę z wydm" sięgnie, to chętnie się nieco pogimnastykuję. Bo to pozycja naprawdę warta uwagi.

Paolo Sorrentino - MŁODOŚĆ | O książce, która była filmem

kadr po prawej: bostonglobe.com

(Zacznę od przeprosin za rozsiewanie pornografii po internetach, czyli od kwestii wydania. Dotąd sądziłam, że wszyscy już uzgodnili, iż wtryniać w zamysł grafika się nie będą, o ile okładka nie zgwałci nikomu oczu swą estetyką i będzie nadawała się do czytania w miejscach publicznych. Młodość jest tak uroczą książeczką, że aż chcę się ją włożyć do torebki. No ale w szkole se nie poczytam. I tą smutną konstatacją chciałabym zakończyć temat).

Długo wahałam się, czy sięgnąć po Młodość. Kilka razy oglądałam ją w bibliotece i odkładałam z powrotem na półkę. Filmu nie widziałam i choć gatunek jak najbardziej mieści się w kręgu moich zainteresowań, to jakoś mnie przesadnie do niego nie ciągnęło. Odrzucał mnie również termin zbeletryzowany scenariusz. Książki na podstawie filmów są ble z definicji, ale żeby tak w ogóle scenariusz żywcem? Wykraczało to poza moje możliwości pojmowania. I choć tak jest nadal, to wiem, że chcę więcej takich cudeniek.

David Mitchell - CZASOMIERZE | Niezwykle mądra książka

grafika po prawej: dailymotion.com

Ach, jak długo dane mi było rozkoszować się tą książką. Zwykle narzekam na opasłe tomiska, bo nie mogę ich nigdzie ze sobą zabrać, ale tym razem fakt, że mogłam czytać co najwyżej po 20-30 stron przed snem, okazał się zbawieniem (dzień, kiedy jak wzięłam, to przeczytałam stron 200, przemilczmy). Delektowałam się kilka tygodni. I choć Czasomierze nie są pozbawione wad, to zalety je po prostu miażdżą.

Powieść przedstawia historię życia Holly Sykes. To ona jest główną bohaterką i spaja wszystkie wydarzenia oraz wątki. Książkę podzielono na sześć części, ale tylko pierwsza i ostatnia widziane są z punktu widzenia Holly. Akcja rozpoczyna się w 1984 roku, gdy ucieka ona z domu, a pewna staruszka w zamian za kubek herbaty prosi ją o "schronienie". Na zawsze zmienia to życie dziewczyny i prowadzi do niesamowitych zdarzeń, które przeplatają się z szarą codziennością.

Octave Mirbeau - DZIENNIK PANNY SŁUŻĄCEJ | Krytyczny obraz epoki

kadr po prawej: filmpl.pl

Celestyna, służąca z Paryża, przyjeżdża na służbę na prowincję. Podczas pobytu u państwa Lanlaire’ów prowadzi dziennik, w którym pisze o tym, co jej się przytrafia i wspomina pracę w innych domach. Opisuje swoje romanse, dawnych kochanków, śmieszne i tragiczne historie, umizgi ekscentrycznych pracodawców. Pojawia się modny pisarz, obłudny mieszczuch, działacz dobroczynny, zubożały hrabia ożeniony z bogatą parweniuszką, stary fetyszysta czy zblazowany młodzieniec. Celestyna ma niezwykle ostre pióro i znakomity dar obserwacji. I nie zna litości w zdradzaniu tajemnic swoich chlebodawczyń oraz przywar swoich panów zafascynowanych jej urodą.

U Lanlaire'ów Celestyna poznaje Józefa – służącego, tyrana, stręczyciela i sadystę. Boi się go, ale jest także nim zafascynowana. Pewnego dnia w lesie zostaje znaleziona zgwałcona i zamordowana dziewczyna – Klarcia. Celestyna domyśla się, kto to mógł zrobić… Tylko czy jej to będzie przeszkadzało?

źródło opisu: wydawnictwo

Haruki Murakami - NORWEGIAN WOOD | Życie to nie bilans zysków i strat

Matko, oni to zekranizowali! <3
kadr po prawej: finnkino.fi

Nasza normalność polega na tym, że zdajemy sobie sprawę z własnej nienormalności.

Murakami jest autorem, którego można kochać albo nienawidzić. A raczej: zaczytywać się w nim albo kompletnie nie rozumieć. Ciężko mi określić klucz, wedle którego ów podział się dokonuje. Ja ku mej radości trafiłam do grupy pierwszej. W lutym miałam przyjemność czytać pierwszą moją książkę tego autora, zbiór opowiadań Mężczyźni bez kobiet (recenzja). Pozornie niewyróżniający się, zrobił na mnie wielkie wrażenie. Podobnie mogę scharakteryzować Norwegian Wood. Bez żadnych oczywistych atutów, wciąga od pierwszej strony i zapada głęboko w pamięć.

Toru Watanabe jest studentem teatrologii. Pewnego dnia spotyka starą znajomą, Naoko, byłą dziewczynę przyjaciela z liceum, który popełnił samobójstwo. Tęsknota za nim bardzo ich łączy, ale na przeszkodzie stają stany depresyjne dziewczyny. Tymczasem Watanabe poznaje śmiałą i optymistycznie patrzącą na świat Midori. Kocha je obie, ale musi dokonać wyboru.

Haruki Murakami - MĘŻCZYŹNI BEZ KOBIET | Inaczej o relacjach damsko-męskich

Twórczość Harukiego Murakamiego znajdowała się dotąd wysoko na mojej liście haniebnych zaległości. Dotąd. Bo haniebna zaległość została nadrobiona, a ja mam apetyt na więcej.

Ciężko mi napisać, czego oczekiwałam. Z tego, co się dowiedziałam, Murakami bardzo różnorodnym autorem jest. Tak więc najłatwiej napisać, że oczekiwałam czegoś innego. Czegoś, co mnie zaskoczy, powali. I mimo że tego w zasadzie nie otrzymałam, to jestem zadowolona. Bo może nie było to coś innego, ale coś znanego poprowadzonego zupełnie inaczej.

Jaume Cabre - JAŚNIE PAN | Upadek na miarę XIX w.

Barcelona, koniec 1799 roku. W pokoju hotelowym zostaje znaleziona śpiewaczka, słowik z Orleanu, z poderżniętym gardłem i nożem wbitym w serce. Oskarżenie pada na młodziutkiego poetę, który spędził w jej pokoju namiętne chwile, ostatnie w jej życiu. Ciąg niefortunnych wydarzeń splecie ze sobą losy poety i romantyka z losami wszechwładnego sędziego Massó, prezesa Sądu Królewskiego w Barcelonie, człowieka ogarniętego obsesją władzy, zafascynowanego astronomią, a także, na nieszczęście dla siebie, urodą młodych kobiet.

[źródło opisu: okładka]

Alice Munro - PRZYJACIÓŁKA Z MŁODOŚCI | Opowieści z przeszłości

Na sięgnięcie po twórczość Alice Munro nie mogłam się zdecydować bardzo długo. Może dlatego, że to literatura z grubsza kobieca, a mnie ten gatunek od zawsze odrzuca. I nawet Nobel średnio mnie przekonywał. Prawdopodobnie nie przeczytałabym Przyjaciółki z młodości, gdybym pewnego dnia nie wybrała się do biblioteki po dowolną książkę Aleksijewicz z założeniem, że skoro dostała Nobla, to jakąś jej pozycję kupić musieli! A no nie kupili. Więc wróciłam do domu z Munro. Nie żałuję tego: lektura bardzo przyjemna, choć utwierdzająca mnie w przekonaniu, że założeń literatury ambitnej nigdy nie zrozumiem.

Michael Crummey - SWEETLAND | Dzieląc demony z bohaterem

Osadę Chance Cove na wysepce Sweetland zamieszkuje kilkadziesiąt osób, które z trudem wiążą koniec z końcem po zapaści nowofundlandzkiego rybołówstwa. Nic dziwnego, że złożona przez rząd propozycja sowitej rekompensaty za opuszczenie podupadającej mieściny na krańcu świata wywołuje wśród byłych rybaków ogromne poruszenie. Jedynym warunkiem jest jednomyślna zgoda wszystkich mieszkańców na przeprowadzkę. Plany sąsiadów krzyżuje Moses Sweetland, emerytowany latarnik uparcie sprzeciwiający się opuszczeniu ukochanej wyspy. Gdy zbliża się termin ostatecznej decyzji, narastająca niechęć mieszkańców Chance Cove daje Sweetlandowi podstawy do obaw o własne życie. Splot konfliktów, tragedii oraz wciąż żywych bolesnych wspomnień popchnie go do szalonego postanowienia, w wyniku którego świadomie skaże się na nieodwołalną izolację…

źródło opisu: okładka

Jan Dobraczyński - LISTY NIKODEMA | Ewangelia według faryzeusza

Córka faryzeusza Nikodema jest ciężko chora. Łapiąc się wszelkiej nadziei, odwiedza on chrzczącego w Jordanie Jana. Wtedy pierwszy raz spotyka Jezusa z Nazaretu. Zafascynowany, podąża za Nim, słucha jego nauczania i broni, gdy reszta Sanhedrynu obraca się przeciwko Niemu...

[164] Joe Hill - ROGI | Za dużo wewnętrznego brudu

Autor: Joe Hill
Tytuł: "Rogi"
Oryg. tytuł: "Horns"
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Tłumaczenie: Maciejka Mazan
Stron: 376
I wydanie: 2010 [PL - 2010]
Gatunek: horror/powieść psychologiczna [?]
Ocena: 5/10

Ignatius Perrish budzi się pewnego ranka kompletnie skacowany. Jest pewien, że w nocy narobił głupstw, ale nic nie pamięta. W lustrze zauważa z przerażeniem, że wyrosły mu rogi… Zdezorientowany idzie do lekarza. Dostrzega też inną prawidłowość: wszyscy zaczynają mówić mu, co myślą. Bez ogródek, tak jakby nie mogli się powstrzymać. Kiedy Ig dotyka skóry innego człowieka, poznaje jego myśli, wspomnienia, widzi przeszłość. Rok wcześniej zgwałcono i brutalnie zamordowano jego dziewczynę i właśnie to wydarzenie doprowadziło Ignatiusa na skraj załamania nerwowego. Czy nowe zdolności pomogą mu wrócić do równowagi i odkryć, kto jest winien śmierci ukochanej?

[źródło opisu: strona wydawnictwa]

Franz Kafka - PROCES | Studium przytłoczenia czytelnika

Fabuły Procesu nie trzeba chyba nikomu szczególnie tłumaczyć: pewnego dnia Józef K. zostaje oskarżony. I to powinno wystarczyć, bo to najpewniejsze stwierdzenie w całej tej historii.

[140] Emily Bronte - WICHROWE WZGÓRZA | Miłość nie wszystkich czyni lepszymi

Autor: Emily Brontë

Tytuł: "Wichrowe Wzgórza"
Oryg. tytuł: "Wuthering Heights"
Wydawnictwo: Hachette
Tłumaczenie: Janina Sujkowska
Stron: 278
I wydanie: 1847 [PL - 1929]
Gatunek: obyczajowe
Ocena: 6/10

Pan Lockwood wprowadza się do położonego na wrzosowiskach Drozdowego Gniazda. Postanawia odwiedzić pana Heathcliffa, od którego wynajął dom, w jego posiadłości: Wichrowych Wzgórzach. Zastaje domostwo zimne, nieprzyjazne, zamieszkane przez okropnych ludzi. Wkrótce potem jego gospodyni opowiada mu historię tych ziem. Historię o wielkiej miłości i jeszcze większej nienawiści. Historię, która nadal się toczy.